Η κατά φαντασία σχεδία

Μια στάλα ήλιου πρωινού.

Μια κουπαστή από χέρια.

Μια σκάλα άλλοτε καιρού.

Δυο κάποτε μαχαίρια.

Δύο κορμιά από θύμηση

γεμάτα μέχρι απάνω.

Μια βόλτα που παλιότερα

δεν τόλμαγα να κάνω.

Έτσι, ξεκίνησε λοιπόν

η μέρα στην Αθήνα

με βήματα πιο γρήγορα

σαν αστραπής πασμίνα.

Στου κόσμου μέσα τη βοή,

σύνταγμα σε πλατεία,

ένα παγκάκι άφησε

στο χώμα την ξυλεία.

Δέκα δοκάρια ξαπλωτά

περίμεναν εμένα

να φτιάξω με τη σκέψη μου

σκαριά να ‘ρθω σε σένα.

Και το παγκάκι έκανα

μες στο μυαλό σχεδία.

Και ταρσανάς βαπτίστηκε

την Πέμπτη η πλατεία.

Ήταν στ’ αλήθεια οξύμωρο

να μην την πλοηγήσω

στο φλιτζανάκι του καφέ

για να σε συναντήσω.