Η κατά φαντασία σχεδία

Μια στάλα ήλιου πρωινού.

Μια κουπαστή από χέρια.

Μια σκάλα άλλοτε καιρού.

Δυο κάποτε μαχαίρια.

Δύο κορμιά από θύμηση

γεμάτα μέχρι απάνω.

Μια βόλτα που παλιότερα

δεν τόλμαγα να κάνω.

Έτσι, ξεκίνησε λοιπόν

η μέρα στην Αθήνα

με βήματα πιο γρήγορα

σαν αστραπής πασμίνα.

Στου κόσμου μέσα τη βοή,

σύνταγμα σε πλατεία,

ένα παγκάκι άφησε

στο χώμα την ξυλεία.

Δέκα δοκάρια ξαπλωτά

περίμεναν εμένα

να φτιάξω με τη σκέψη μου

σκαριά να ‘ρθω σε σένα.

Και το παγκάκι έκανα

μες στο μυαλό σχεδία.

Και ταρσανάς βαπτίστηκε

την Πέμπτη η πλατεία.

Ήταν στ’ αλήθεια οξύμωρο

να μην την πλοηγήσω

στο φλιτζανάκι του καφέ

για να σε συναντήσω.

Πάω εκεί που ονειρεύτηκα

Του χρόνου έγινα ο γδάρτης 

στη γάστρα μέσα της κλεψύδρας.

Εξορισμένος είμαι αντάρτης

απ’ την αγκάλη της πατρίδας.

Με βία την πόρτα την ανοίγω.

Τα όνειρα βγάζω στους δρόμους.

Σε φλόγες  μέσα τα τυλίγω

και καταλύω όλους τους νόμους.

Φεύγω μπροστά δε βλέπω πίσω.

Θα γίνω αλάτι αν γυρίσω.

Πάω εκεί που ονειρευόμουν

πως κάποτε θα έρθουν κι άλλοι

που δε θα είναι μασκαράδες

κι όλη η ζωή τους καρναβάλι.

Φεύγω μακριά δε μετανιώνω

σ’ άγνωστα μήκη και σε πλάτη.

Τη θάλασσα όλη τη φουσκώνω

με των ανέμων το γινάτι.

Νικάω τα σύνορα στο χάρτη.

Διώχνω το κρύο απ’ το Μάρτη.

Μια άχρωμη ζωή αφήνω

με κόκκινα πανιά τη ντύνω.

Φεύγω μπροστά δε βλέπω πίσω.

Θα γίνω αλάτι αν γυρίσω.

Πάω εκεί που ονειρευόμουν

πως κάποτε θα έρθουν κι άλλοι

που δε θα είναι μασκαράδες

κι όλη η ζωή τους καρναβάλι.

13/3/2011

Κορίτσι μου,
αέρας πελαγίσιος είναι το γελάκι σου.
Ταράσσει τις πιο λιμανίσιες μου θάλασσες.
Ναυτολογεί όσα όνειρα
είχανε μείνει αταξίδευτα.

10/3/2011

Σα βαρκούλα με ταξιδεύεις
στο παρόν και το μέλλον...

2/3/2011

Καμιά φωτογραφία δε μπορεί να απαθανατίσει
τη λάμψη που βλέπουνε τα μάτια μου
στο πρόσωπό σου!!!

2/3/2011

Επειδή ο θάνατος αρχίζει με θα,
σε αντίθεση με τη ζωή που ξεκινάει από ζήτα...
Εδώ και τώρα
-πάντα να ζητάς!

Κ. Καβάφης Το Σύνταγμα της Hδονής

Mη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
      Όλοι οι νόμοι της ηθικής - κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι - είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη. Mη πιστεύης ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Tο χρέος σου είναι να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Eπιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Tο χρέος σου είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης κοινωνίας. Mη λέγης, Tόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Hδονή. Mη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Hδονής με μουσικήν και σημαίας.
      Mη απατηθής από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. H υπηρεσία της ηδονής είναι χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας. Kαι επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή. Όταν περάση η κηδεία σου, αι Mορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Oλύμπου, και θα σε θάψουν εις το Kοιμητήριον του Iδεώδους όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.