Του χρόνου έγινα ο γδάρτης
στη γάστρα μέσα της κλεψύδρας.
Εξορισμένος είμαι αντάρτης
απ’ την αγκάλη της πατρίδας.
Με βία την πόρτα την ανοίγω.
Τα όνειρα βγάζω στους δρόμους.
Σε φλόγες μέσα τα τυλίγω
και καταλύω όλους τους νόμους.
Φεύγω μπροστά δε βλέπω πίσω.
Θα γίνω αλάτι αν γυρίσω.
Πάω εκεί που ονειρευόμουν
πως κάποτε θα έρθουν κι άλλοι
που δε θα είναι μασκαράδες
κι όλη η ζωή τους καρναβάλι.
Φεύγω μακριά δε μετανιώνω
σ’ άγνωστα μήκη και σε πλάτη.
Τη θάλασσα όλη τη φουσκώνω
με των ανέμων το γινάτι.
Νικάω τα σύνορα στο χάρτη.
Διώχνω το κρύο απ’ το Μάρτη.
Μια άχρωμη ζωή αφήνω
με κόκκινα πανιά τη ντύνω.
Φεύγω μπροστά δε βλέπω πίσω.
Θα γίνω αλάτι αν γυρίσω.
Πάω εκεί που ονειρευόμουν
πως κάποτε θα έρθουν κι άλλοι
που δε θα είναι μασκαράδες
κι όλη η ζωή τους καρναβάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου